mutfak masasında annenize anlattığınız kişiye ne oldu

cb adayı oldu kardeşim cb adayı. (bkz: sinan oğlan)

Ben anneme kimseyi anlatamadim. Kendimi anlatamadimki birilerini anlatayim. Surekli bi baski hali onu yapma bunu etme. Tipik Türk aile yapisi iste ne anlatabilirim ki

yalan oldu.

Keşke o duyguları yaşayıp anlatabileceğim bir annem olsaydı. Yalnızlık zor aile'de olmayınca daha zor.

yine aynı masada annemin 'olsun oğlum hayırlısı böyleymiş' demesiyle sona erdi.

Hiç oldu.

Travma ilişkiden uzun sürdü

3 Eylül'de kocam olacak inşallah

Ellere gelin oldu

Barışmak için hala yalvarıyor ama ben affedemiyorum. Yapamıyorum...

anneme hiç anlatmadım kendi ayaklarının üstünde durmadan elin oğluna güvenme diyip kızıyo

Mutfak masasında cesedini gömdük.

ben unuttum ama annem arada lafını açar durur ondan dolayı artık kimseyi anlatmıyorum

soyadını alıyorum inşallah🪬

Kocaaam olucak

hayal kırıklığı oldu

kimisinin bu soruya vereceği cevap epey ilginç. gorsel insanlık tarihinde denk geldiğimiz döneme bak amk. ya gevşek olacağız, gavat olmakla gurur duyacağız. ya da şeriat isteyeceğiz gibi duruyor. şartlar bizi ikisinden birine adım atmaya itiyor... bense bu noktada ümit özdağ'a bağlıyorum; ikinizin de canı cehenneme! siz ne acayip insanlarsınız öyle amk? lavuğa bak ya. pedro mudur nedir, geçende de "karımın ben harici 2 tane sevgilisi, 4 tane flörtü var." falan diyordu. şimdi de şu üstte gösterdiğim şeyi diyor gavatın karekökü. not: onlyfans başlığında yazdığım şeyler geliyor aklıma... haklı çıkmak kanıma dokunuyor artık.

mutfak masasında annesine değil de babasına anlatmıştı beni eski sevgilim. tahsilimden, işimden, tipimden, boyumdan posumdan bahsetmişti uzun uzun. kaynata adayım tam bir istanbul beyefendisiydi. kızının anlattıklarını pür dikkat dinleyip "anladığım kadarıyla bi sikime benzemiyor bu" demişti. benimki "ya ama baba kitap okuyor, müzik zevki hoş, kibar, şakacı, iyi anlaşıyoruz işte daha ne olsun deyince neyse ki biraz yumuşamıştı: -kitap mı okuyor? tamam şimdi emin oldum. kesinlikle bi boka yaramaz! işin acıklı tarafı, herif haklı çıktı. ileri görüşlülüğüne kurban olayım. atatürk gibi adammış.

Yine bir mutfak masasında annemin; “Oğlum benim zaten hiç gönlüm yoktu, hal ve hareketleri hiç hoşuma gitmiyordu ama sen mutlusun diye hiçbir şey dememiştim, sadece hayırsızsa olmasın diye dua ettim.” sözleri sonrası tarihin tozlu sayfaları arasına gömdük kendisini.

Daha tanışmadık sanırım. O masada anlatıcam, sonra da akşam yemeklerine damat diye oturtucam. Önüne de hünkar beğendi koyucam. Şimdilik planlar böyle. İnşallah patlıcan alerjisi falan yoktur bu adamın.

Evlendik annem gram sevmiyor kendisini son olaylardan sonra babamda sevmiyor gerçi kardeşlerimde pek sevmiyor neyseki onun aileside beni sevmiyor biz birbirimizi seviyoruz ama ailelerimiz çok farklı dünyaların insanları o yüzden sevmemeleride gönüller bir olsunda sonradan seviyor herkes herkesi (ne gereksiz konuşup uzattım be)

kimi anlatsam o iş yürümedi. Artık anlatmıyorum canıms. Yine yürümüyo o ayrı.

Kocam olur kendisi (bkz: samalovsunkocasi)

Anneme her gün yalandan birilerini anlatıyorum. Bir gün gerçekten anlatıcam ve inanmayacak buna eminim

anlattığım da yeni tanışmıştık annem dönüp “böyle garip insanları nasıl buluyorsun?” demişti. annem garip bir insan olduğu için kısa bir süre sonra konuştuğumuz halde konuşmuyoruz bitti dedim. biz bir sene boyunca kimse bilmese de çok zorluk aştık, annem o süreçte asla ama asla sormadı. şimdi tam keyfim yerinde tatlı yapıyordum bir anda “böyle biri vardı ona ne oldu?” diyince kanım dondu. annelerin çocuklarını hissettiğini bilirdim ama bu sefer emin oldum çünkü bu gülücüklere ben kanmam dedi.

mutfağımızda masa yoğdu, anlatamadık.

Ben anneme gün içerisinde ne yaptığımı bile anlatmıyorum ne kadar öyle içinizi dökmeye heveslisiniz yav.

Annem ve ailemle hep böyle şeylerin dalgasını geçtiğim için bir gün karşıma biri çıkarsa ve ben aileme anlatırsam başta inanmazlar. Hatta anneme “bir zaman gelecek ve ben hiç size yalan söylemeden sevgilimle görüşücem ama siz doğru söylediğimi anlamayacaksınız” diyorum.

Mutfak masasında annemle hiç oturmadım, hiçbir yerde annemle hiç oturmadım, zamanı kovalardım sonsuzluğa açılırdı saniyeleri öyle imkansızdı onunla konuşmak. Bir sınav sabahı bana ısmarladığı kahvaltı masasını hatırlamak kadar acınasıydı, hala nefes alırken annesiz kalmak. Sinemaya gidecektik, söz vermişti ben çok küçükken; kafeye gidecek, orada sohbet edecektik geçen yıllarda. Gidecekmiştik, edecekmiştik fiilleri ne kadar mantıklıysa o kadar gerçekleşmesi muhtemel aktivitelerdi bunlar. Ve bunları yazabildiğim kadar safım; beynimde tekrar edebildiğim kadar bu anıları bir pembe fili hayvanat bahçesinde ziyaret ediyormuş gibi yaşıyorum, fakat bu masal “ile” bağlacıyla bağlanmayan bir dolaylı tümleci olmayan bir masal; öznesi sert gerçekçi bir romanın karakterinin rüyasında görebileceği bir masalken uykularından kabuslarıyla uyandıran türden bir masal. Masallardan da kabuslar olurdu, hatta en çok masallardan. Çünkü masalların kahramanları hep yalnızdır aslında, etrafında dönerken sihirli olayların kahramanlarıdırlar. Gerçek olmayan şeyleri yaşarlar, onlar çocukturlar; anne karnında da yalnız olan çocuklardan. Dinleyemedikleri masalların hıncını annelerine tıkadıkları kulaklarından çıkaran; yaşayamadıkları, adeta bir sihirmiş gibi gerçeküstü olayların hıncını başka insanların romanlarında kötü bir masal karakterini oynayarak çıkartan. Ulaşılmazdır o çocuklar, kimsenin duymadıklarıdır, ve kimsenin duymadıklarını hisseden çocuklardan; hissettikçe büyüyen ve büyüdükçe kendi romanını yazan çocuklardan.

Hiç olmaması gereken bir yerde. Maalesef.

Salonda Galatasaray maçı izliyor..bir yandan büyük oğlana söyleniyor,bir yandan küçük oğlanla oyunuypr

El oldu. Yedi kat bile az kalır.

Hayatım boyunca anneme sadece bir erkeği anlattım hatta anneme de değil sadece halamlara da... (konuştuğum kişiler olunca ailem bilmezler genelde. Özel hayatımla ilgili aileme çok fazla bir şey anlatmam çünkü) o kişi de mazi oldu yillaar yillarr (3 yıl) önce. Bu ilişki kendi kişiliğim ve hayata dair bir tecrübe hem katmıştı bana. O kadar ki kötü bir sonuçla bitti yani ve ben çok zor iyileştim. Bittikten sonra ne karşılaştık, ne konuştuk ne de başka bir şey... Soruya gelecek olursak da kendisine ne oldu hiç bir fikrim yok, sadece annesi bana ulaşıp intihar ettiğini söylemişti (annesine bile güvenmiyorum ve inanmıyorum .d). Bu ilk ve tek iliskimdi. Uzun ve ilişki diye sayabileceğim bir erkek oydu hayatıma giren (1-2 aylık flört, konuşma - tanışma hariç tabiki). Pişman mıyım ? Hiç değilim hiç hem de. Çünkü ben hep iyi olmasını diledim bu kadar çok saf ve temiz duygular beslediğiniz bir insana birden yabancı olmak çok tuhaf hissettiriyor. Ama şu an ona karşı en ufak bir hissim yok buna nefret de dahil... Bu yazı biraz sorudan çıktı gibi, olsun bunu da anlatmış oldum. İlk defa da anlatıyorum.

Haziran da düğün inşşşşş.

Hevesle anlattıktan sonra heveslerim kursağım kalmıştı

en son bir yıl önce kendimi anlattım ve o iyi değil

onu son gördüğümden beri bir daha hiç aramadım, sormadım, nerede ne yapıyor bilmem. çünkü ben geçmişe bakınca yarım bardak su görüyorsam; o bardağın dolu tarafına odaklanmam, boş tarafına da odaklanmam. bir bardak suyun yarıya inmiş olmasına ama bitirilmemesine odaklanırım... o, o zaman iyi ve gerekliydi. içerken güzeldi. içtik. bitti gitti. bu kadar... o yüzden bana ne artık kombici serhat abiye benden sonra ne olduğundan? kombisi arızalı başka müşteriler bulmuştur, hayatına devam ediyordur. yine olsa yine çağırırım, işçiliği güzel adamın. anneme de bu adamın fiyat-performansını övmüştüm zaten.

Evlendim 5 yıl sonra boşandım sonuç değişmedi el oldu

Bugün nişanlandı bir başkasıyla.